ΙΛΧΑΝ ΑΧΜΕΤ : «Έξι χρόνια αναμονής είναι πολλά για όψιμες υποσχέσεις»

Έξι χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. δεν έφτασαν για την περιλάλητη αναπτυξιακή επανεκκίνηση της Ροδόπης, η οποία θα ξεκινήσει στο προσεχές μέλλον, μετά από μία ακόμα κυβερνητική απόβαση στην περιοχή μας, την πολλοστή είναι αλήθεια τα τελευταία χρόνια, χωρίς ουσία, καμβά και συγκεκριμένη στόχευση.

Έξι χρόνια δεν ήταν αρκετά για να αναταχθεί η διαρκώς επιδεινούμενη εικόνα των δεικτών ευημερίας της Ροδόπης, η οποία διεκδικεί το θλιβερό προνόμιο μιας από τις πιο φτωχές Περιφερειακές Ενότητες σε κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα και την Ευρώπη των 27.

Έξι χρόνια στην διάρκεια των οποίων ο τοπικός πληθυσμός μειώνεται και μεταναστεύει διαρκώς, με αποκορύφωμα τα στοιχεία της απογραφής του 2021 που ανακοινώθηκαν επίσημα το 2023, με ποσοστό μείωσης 6,9% σε σύγκριση με το 2011, και με τον συνολικό αριθμό κατοίκων να φτάνει τους 104.262 κατοίκους, από τους 112.039 που ζούσαν στην περιοχή το 2011.

Έξι χρόνια στα οποία ο κάθετος άξονας της Νυμφαίας ουδέποτε άνοιξε για τουριστικά λεωφορεία παρά τις τρεις συνολικά γραπτές και επίκαιρες ερωτήσεις μου στην Βουλή και τις θέσεις των φορέων του τόπου.

Έξι χρόνια χαμένα για την οργανωμένη τουριστική αξιοποίηση αυτής της μεγάλης πρόκλησης των ανοιχτών συνόρων για την Ροδόπη και την συνολική οικονομική της ανάκαμψη.

Έξι χρόνια στα οποία αντί να δοθούν προωθητικά κίνητρα ανάπτυξης για τις επιχειρήσεις, τελικώς τεμαχίστηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία και αυτά που υπήρχαν με τον αναπτυξιακό νόμο του 2022, που απέδωσε κίνητρα δύο ταχυτήτων σε Αλεξανδρούπολη και σε δεύτερο πλάνο σε Ξάνθη και Ροδόπη.

Έξι χρόνια στα οποία παρά τις τρεις επίκαιρες ερωτήσεις και τους τρεις διαφορετικούς υπουργούς που έφερα στην Βουλή, δεν μπόρεσαν να βρούνε τρόπο να εφαρμόσουν το πανελλήνιο, πλέον, αίτημα των βενζινοπωλών για ειδικό καθεστώς καυσίμων στην Ροδόπη.

Έξι χρόνια, μέσα στα οποία δεν εκπονήθηκε καμία νέα στρατηγική αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών, με αποτέλεσμα ο ένας πνεύμονας της Ροδόπης, αυτός των καπνών να βρίσκεται σε επίπεδο εξαΰλωσης και ο άλλος, εκείνος του βαμβακιού, να πνέει τα λοίσθια χρόνο με το χρόνο.

Έξι χρόνια, χωρίς κανέναν αναδασμό στα ανατολικά του νομού μας, χωρίς κανένα  σημαντικό εγγειοβελτιωτικό έργο, χωρίς καν να έχουν παραδοθεί ακόμα τα δίκτυα διανομής του φράγματος Ιασίου, χωρίς να υπάρχει καμία εθνική προτεραιότητα για το Φράγμα Κομψάτου και ενώ η Ροδόπη στην κυριολεξία απειλείται με ερημοποίηση.

Έξι χρόνια δεν χρειάστηκαν, ασφαλώς, για την καταστροφή της κτηνοτροφίας από τις ζωονόσους και τις ακατανόητες κυβερνητικές αποφάσεις. Μέσα σε ένα χρόνο, από το καλοκαίρι του 2024 έως σήμερα αφανίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του ζωικού κεφαλαίου της ΑΜ-Θ και της Ροδόπης, χωρίς καν μία έμπρακτη συγνώμη, σε αυτούς τους δυστυχείς συμπολίτες μας.

Έξι χρόνια στα οποία η ΒΙΠΕ Κομοτηνής, η μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη  ΒΙΠΕ της βόρειας Ελλάδας μετά από εκείνη της Θεσσαλονίκης, συνεχίζει να παρακμάζει και τα εργοστάσια- κουφάρια να παραμένουν στο έλεος της ανελαστικής νομοθεσίας, παρά τις μεμονωμένες επενδυτικές εξαιρέσεις, τις οποίες επικροτούμε και χαιρετίζουμε.

Έξι χρόνια, με το νοσοκομείο Κομοτηνής, παρά τους πρόσφατους κομπασμούς του υπουργού Υγείας να παραμένει προβληματικό ως προς την λειτουργία του.

Με τα χειρουργεία να έχουν μέση διάρκεια αναμονής τους 4 μήνες, τους αναισθησιολόγους να μετακινούνται με άνωθεν εντολές της 4ης ΔΥΠΕ, από την Ξάνθη στις Σέρρες και πίσω στην Κομοτηνή για την αντιμετώπιση των επώδυνων ελλείψεων που υπάρχουν στο ΕΣΥ, με την ουρολογική κλινική, πάλαι ποτέ καύχημα του Σισμανόγλειου νοσοκομείου, να λειτουργεί με έναν ουρολόγο που πρόσφατα ξεκίνησε να εργάζεται, με την οφθαλμολογική κλινική να λειτουργεί με έναν οφθαλμίατρο, με έναν γαστρεντερολόγο και έναν νευρολόγο για να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο αριθμό περιστατικών καθημερινά, με το νέο διοικητή να κάνει έναν ολόκληρο χρόνο να τοποθετηθεί, γεγονός που έκανε το Νοσοκομείο Κομοτηνής όλο αυτό το χρονικό διάστημα να λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο  και να στέκεται όρθιο χάρις και μόνο στο φιλότιμο, την ευσυνειδησία και τον επαγγελματισμό των εργαζομένων του, την οποία και χαιρετίζω.

Ασφαλώς, η μεγάλη πρωτοβουλία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, αρκετά χρόνια πριν, για να επενδύσει στην Κομοτηνή και να κατασκευάσει ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο, μάς κάνει όλους τους Θρακιώτες να αισθανόμαστε υπερήφανοι και ευγνώμονες, με την υποσημείωση ότι θα χρειαστεί για την στελέχωση του νέου νοσοκομείου να απαιτηθεί μεγάλος αριθμός προσλήψεων για τον οποίο η έως τώρα πολιτική της κυβέρνησης δεν μάς εφησυχάζει.

Σε ό,τι αφορά την αυτοδιοίκηση οι ελλείψεις στην στελέχωση των Δήμων της Ροδόπης είναι μεγάλες, το νέο πλαίσιο του εκλογικού νόμου αντιμετωπίζεται με τεράστια δυσπιστία από δεκάδες δημάρχους σε όλη την Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση, ως βουλευτής της Ροδόπης, με συναίσθηση ευθύνης και του κοινού καλού, στέκομαι πάντα δίπλα στα αιτήματα των τεσσάρων δημάρχων της περιοχής μας, στηρίζω τις πρωτοβουλίες και τις διεκδικήσεις τους σε Αθήνα και Κομοτηνή, φέρνω τα θέματα που τους απασχολούν στην Βουλή και θα ήμουν ο τελευταίος που θα ασκήσω κριτική στα “θέλω” τους από την κεντρική εξουσία. Αντιθέτως, τα στηρίζω και τα υποστηρίζω.

Άλλωστε, από το 2019 και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ., έχω φέρει στην Βουλή σε έξι χρόνια 25 υπουργούς και υφυπουργούς της, για να απαντήσουν από το βήμα της Βουλής για θέματα της Ροδόπης και της Θράκης, όπως δεν συνέβη πότε από την Μεταπολίτευση και μετά, στο νομό μας.

Και στο ίδιο αυτό πλαίσιο την Δευτέρα συζητείται στην Ολομέλεια η επίκαιρη ερώτησή μου για τα χάλια της Εγνατίας Οδού, ως εστίας κινδύνων για την ασφάλεια των οδηγών και των διερχομένων, με αφορμή και το πρόσφατο τραγικό περιστατικό στα διόδια του Ιάσμου, τον Αύγουστο.

Εν κατακλείδι, έξι υπουργοί και υφυπουργοί της Ν.Δ. πέρασαν από την Ροδόπη σε μία εβδομάδα για να αναμασήσουν αυτά που ξέρουμε και δεν είδαμε εδώ και έξι χρόνια. Κρίμα.