Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, δήλωσε: «Η ιστορική σημασία της Μαξιμιανούπολης είναι αναμφισβήτητη, παρά το γεγονός ότι γνώρισε ολοκληρωτική καταστροφή και εγκαταλείφθηκε τον 13ο αιώνα. Οι ανασκαφές στον περίκεντρο ναό, εκτός από τα σημαντικά τεκμήρια και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου μνημείου, αποκάλυψαν και έναν ανεπτυγμένο οικισμό, που παρήγαγε πλούσια δείγματα βυζαντινής εφυαλωμένης κεραμικής. Το έργο αφορά στην αποκατάσταση και την ανάδειξη του μνημείου, καθώς και στη συντήρηση του τοιχογραφικού διακόσμου, των δαπέδων και των μαρμάρινων μελών του. Οργανικά τμήματα του ναού αποκαθίστανται, όπως το σύνθρονο, το τέμπλο και ο άμβωνας, ενώ βελτιώνεται η προσβασιμότητά του. Με την ολοκλήρωση του έργου ένα ακόμη σημαντικό μνημείο προστίθεται στον πολιτιστικό χάρτη της Ροδόπης».
Οι εργασίες δομικής αποκατάστασης του βορείου αρκοσολίου περιλαμβάνουν την προστασία των τοιχογραφημένων τμημάτων του, την καθαίρεση σαθρών υλικών και την αναδόμηση του χαμένου κάτω τόξου. Αντίστοιχες εργασίες, δομικής αποκατάστασης, καθαίρεσης, συμπλήρωσης και μερικής αναδόμησης του χαμένου τόξου, γίνονται και στο νότιο αρκοσόλιο. Στη νοτιοδυτική γωνία του νάρθηκα, οι εργασίες αφορούν σε καθαίρεση σαθρών υλικών και εφαρμογή νέων. Με βάση την υδραυλική μελέτη αντιμετωπίζεται η διαχείριση των όμβριων απορροών στον αρχαιολογικό χώρο, ενώ σύμφωνα με την φυτοτεχνική μελέτη επιτυγχάνεται η αποτελεσματική προστασία του μνημείου από την αυτοφυή βλάστηση.
Η Μαξιμιανούπολη (μετέπειτα Μοσυνόπολη) ήταν οχυρωμένη πόλη της αιγαιακής Θράκης, κοντά στη σημερινή Κομοτηνή, κτισμένη στη θέση του αρχαίου οικισμού Παισούλαι. Ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό και άκμασε από τον 4ο αι. μ.Χ., με ισχυρά τείχη και σημαντικό εκκλησιαστικό ρόλο, ως έδρα επισκόπου και αργότερα αυτοκέφαλη αρχιεπισκοπή. Από τον 7ο έως τον 9ο αι. εξελίχθηκε σε κέντρο του βυζαντινού θέματος του Βολερού. Στον 11ο αιώνα ανεγέρθηκε ο επισκοπικός ναός με σπάνιο ακανόνιστο εξάγωνο σχήμα, πολυτελή μαρμάρινα και γλυπτά διακοσμητικά στοιχεία, καθώς και βαπτιστήριο. Οι ανασκαφές (1999–2008) αποκάλυψαν το μνημείο, πλήθος τάφων και ευρήματα βυζαντινής κεραμικής (12ος–13ος αι.).
